کوشکوی، روستایی در ترکیه که مردمش با سوت زدن صحبت می‌کنند
کوشکوی یکی از روستاهای زیبای ترکیه است که کمتر کسی از عادت عجیب و جالب ساکنان آن خبر دارد. مردم روستای کوشکوی عادت دارند از طریق سوت زدن با همدیگر صحبت کنند. صدها سال است که احالی روستا می‌توانند واژگان ترکی را به فرکانس‌های متنوع تبدیل کرده و در مزارع خود و در مسافت‌های طولانی از آن برای مکالمه استفاده کنند.
کوشکوی (Kuşköy) دهکده‌ای واقع در کوه‌های تماشایی پونتیک در شمال استان گیرسون ترکیه است. همانطور که گفتیم مردم این روستا از زبان پرنده استفاده می‌کنند. این عادت مردم کوشکوی در سال 2017 در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رسید.
امروزه حدود 10،000 نفر از زبان پرنده استفاده می‌کنند اما با افزایش استفاده از تلفن‌های همراه، تعداد افرادی که با سوت حرف می‌زنند رو به کاهش است. این زبان در حال حاضر در خطر انقراض است. معزز معتقد است که این میراث فرهنگی آنهاست. احالی این روستا باید از آن محافظت کنند و به استفاده از آن ادامه دهند.
معزز زبان پرنده را از شش سالگی با کار کردن در مزارع پدرش یاد گرفته است. او تلاش کرده که این زبان را به سه دختر خود آموزش دهد، با اینکه هر سه آنها این زبان را متوجه می‌شوند اما فقط دختر 14 ساله‌اش می‌داند چگونه با سوت حرف بزند و همچنین می‌تواند سرود ملی ترکیه را با سوت بخواند!
معزز می‌گوید: «ممکن است گوشی خود را گم یا خراب کنید اما تا زمانی که نفس می‌کشید می‌توانید از سوت زدن استفاده کنید و هرجایی که خواستید با خود ببرید.»
ترکیه یکی از معدود کشورهای جهان است که زبان سوت در آن وجود دارد. روش‌های مشابه ارتباطی در جزایر قناری، یونان، مکزیک و موزامبیک دیده شده است. این زبان، محققان و متخصصان بسیاری را به خود جذب می‌کند زیرا آنها معتقدند که ساختارهای مغزی که زبان را پردازش می‌کنند به اندازه تصورات ما ثابت نیستند. این عقیده دیرینه وجود دارد که تفسیر زبان بیشتر در نیمکره چپ مغز رخ می‌دهد و ملودی، ریتم و آواز در سمت راست. اما مطالعه‌ای که توسط اونور گونتورکون (Onur Güntürkün)، متخصص بیوپسیولوژیک در کوشکوی انجام شده، نشان می‌دهد که زبان سوت در هر دو نیمکره پردازش می‌شود.
از سال 1997، در روستای کوشکوی، فستیوال سالانه زبان، فرهنگ و هنر برگزار می‌شود که در آن مردم دور هم جمع می‌شوند و به تمرین و رقابت در سوت زدن می‌پردازند. در این روستا هتل و اقامتگاهی وجود ندارد اما مردم آن در حال بازسازی یک مدرسه قدیمی برای میزبانی از گردشگران هستند.
دیدگاهتان را بنویسید